Ooit een regenboog bij maanlicht gezien ?

Zo. Eindelijk weer even de kans om het net op te gaan en jullie een update te geven.

Ik beleef veel te veel om alles op te schrijven (hou wel vakantiedagboek bij hoor), maar zoals jullie aan de locatie kunnen zien, ben ik ondertussen veilig aangekomen in Livingstone.

Maandagavond heb ik me kostelijk vermaakt bij het Nederlandse feestje, saté, kroketten, friet en vooral heel veel Nederlanders die aan het netwerken waren als ze daar nog niet te dronken voor waren. Grappig om mee te maken.
Ik heb via via ook de ambassade verantwoordelijke mbt health & hiv/aids gesproken en over het remember me project verteld, dus ook mijn netwerken werkte weer ;-)

Bij de bor

*** break - had net bovenstaande tekst geschreven toen de electriciteit uitviel (zoals geregeld gebeurd) - ben ik even blij dat ik Firefox gebruikte, tot mijn grote verbazing heeft FF de tekst bewaard en hoef ik het niet opnieuw in te tikken ***

Nou goed, bij de borrel heb ik Maiwase (Tumbuka vertaalster - had 2/3 vertaald, ik wachte nog op de rest). Zij blijkt getrouwd te zijn met een Nederlander. Erg gezellig mee gepraat en zij nodigden me uit om de volgende dag hen op te zoeken om de vertaling rond te breien.

Zo gezegd, zo gedaan, dinsdagmiddag een hele relaxte middag gehad bij Maiwase en Eugene. Gezellig gekletst, vertaling mee gekregen en nog een 'webbuilding'-les gegeven.

Dinsdag was de dag van de arbeid en dat is hier een officiële vrije dag. Toen ik later in de dag ging pinnen bij de Arcade was dat zichbaar, een a-capella groep zong daar voor de gelegenheid en ze waren goed ! Leuk om mee te maken.

Daarna nog even bij Thera en Sushma langgegaan om een tas die ik achtergelaten had op te halen en na een hapje eten ben ik vrij op tijd naar bed gegaan.

Woensdag wilde ik de bus van 10 uur nemen, maar ik wil soms gewoon te veel. Ach, het is vakantie, dus soms wat rustiger aan doen kan ook geen kwaad. Dus uiteindelijk gewoon lekker wat gelezen en in het zonnetje gezeten en pas rond 12 naar het busstation gegaan. Daar aankomen is een belevenis op zich. Zodra je aankomt - voordat je zelf de auto uit bent-, worden je tassen al uit de achterbak gehaald. Geen dieven, maar over-behulpzame busstation medewerkers die maar al te graag zeker willen stellen dat je vooral met hun busdienst gaat. Beetje overweldigend, maar goed, kaartje gekocht en dan begint het grote wachten.
De bus zou officiëel om 13:00 vertrekken, maar ja, je gaat natuurlijk niet rijden als de bus nog niet helemaal vol is, toch ? Rond 2en toch (vol) vertrokken richting Livingstone, waar we met vertraging pas rond 9en aankwamen.
Ik was de enige mzungu (blanke) in de bus, maar had wel aardige plaatsgenoten. Vooral de tweede helft (na Monze) toen ik naast Andrew zat. Hij is met allerlei interessante projecten bezig, rete-ambitieus en uiteraard bereid een vertaling te maken voor het Remember me project ;-) Als het een beetje mee zit zal ik ' m vanavond weer ontmoeten en aan het werk kunnen zetten.

Livingstone is behoorlijk anders dan Lusaka. Zowel qua kleding (korte rokken komen vaker voor), als qua houding - in Lusaka kon ik nog redelijk normaal over straat lopen zonder bij elke stap een 'kandidaat-lover'/verkoper/taxichauffeur aan mijn lijf te hebben, hier blijkt dat wat moeilijker te zijn. Ach, ik probeer beleefd te blijven... maar wordt soms wel moeilijk gemaakt (nee betekent echt nee !)
Side-note: ik werd gisteren op straat zelfs door een vrouw aangesproken "you are beautiful" (vrij ongebruikelijk), en gezien de vele andere opmerkingen e.d. had ik echt het gevoel dat ik honing aan mijn lijf had.

Ik verblijf hier in Fawlty Towers backpackers hostel, maar heb mezelf getrakteerd op een private room die ensuite blijkt te zijn. Afgezien van de onstuitbare mieren, helemaal top en met wat "Doom" (het gebruikelijke bestrijdingsmiddel hier) zijn die mieren ook wel te overleven.

Over ongedierte gesproken: ooit gehoord van de techyfly ? (als ik het goed heb in het Nederlands tseetseevlieg) Nou, die ben ik in South Luagwa erg veel tegen gekomen en is nog erger dan de sandflies in Nieuw-Zeeland - ze bijten gewoon door je kleding heen ! Ook hier werken gewone anti-jeuk middellen niet tegen de beten, maar wel de anti-histamine creme die ook bij sandflies relief brengt, dus ik heb maar weer een nieuwe tube gekocht, beter dat dan omkomen in de jeuk.

De muggen vallen vooralsnog mee, ben wel een paar keer gestoken, maar daar werkt dat anti-jeuk middel van de GGD dus wel perfect bij.

En verder, ik had het geluk dat ik hier ben tijdens volle maan. Je kan dan boven de Victoria falls een lunar rainbow zien. Vrij uniek gezicht, dus dat wilde ik wel meemaken.

Samen met twee engelsen, Melissa en James, rond de middag naar de Victoria falls gegaan. 1,7 kilometer waterval die 100 meter de diepte in duikt om daarna in een smalle rivier verder te gaan. Echt een machtig aangezicht (en ik heb vooralsnog alleen de Zambiaanse kant gezien - ik hoop nog een dezer dagen ook de Zimbabwaanse kant te mogen bewonderen). De spray die van de waterval omhoog komt, gaat erg hoog en is tot 30 kilometer in de omgeving te zien. Voordat Livingstone hier kwam werd deze waterval Mosi-oa-Tunya - the smoke that thunders - genoemd, maar uiteraard had Livingstone toen hij kwam al besloten de falls te hernoemen naar de toenmalige Engelse koningin.
En.. zo net na het regenseizoen was de rivier nog heel erg vol, dus het volume wat naar beneden dondert is gigantisch. Op het hoogtepunt van het regenseizoen kan het volume oplopen tot rond de 700 miljoen liter per MINUUT !

Om de waterval te bewonderen, kan je via een pad/brug aan de overkant erlangs lopen. Regenjassen aanbevolen, maar zelfs met regenjas was het nogal vochtig, dus op een gegeven moment heb ik die regenjas maar om mijn tas geknoopt en ben ik voor de wet t-shirt competitie gegaan. (had wel mijn camara in een afsluitbare plastic zak wat gelukkig goed werkte).
Stralend zonnig weer, regenbogen en ijskoud water dat soms als nevel soms als stortbuien over je heenkomt. Je moet het meegemaakt hebben om het echt te kunnen waarderen.
En ondanks dat ik prachtige zonsondergangen in het wild-life park gezien heb, de sundown aan de Zambezi rivier net voordat deze naar beneden storte was niet te overtreffen.

Na een hapje gegeten te hebben bij het bloed-luxe Royal Livingstone (nou ja, bij een restaurant dat erbij zit, het echte zouden we waarschijnlijk in onze drijfnatte kleding niet binnen zijn gekomen), zijn we weer terug naar de falls gegaan voor de Lunar rainbow. Prachtig gezicht, maar bijna onmogelijk om te fotograferen. Gelukkig had James een hele goeie camara bij zich, dus ik zal zo vrij zijn een paar van zijn foto's hier te plaatsen.

En verder... bij het hostel in zit een beautysalon waar ze massages, pedicure, haren knippen & invlechten etc doen. Vandaag heb ik mezelf - bij gebrek aan fitnessruimte - maar getrakteerd op een heerlijk full body massage.

Daarna met Melissa en James naar de curiomarket gegaan in de hoop dat ik niet te veel geld zou uitgeven en mijn onderhandel-skills wat aan zou kunnen scherpen. Het blijkt hier vrij normaal (en gewild) te zijn om te 'ruilen' als deel van de onderhandelingen, en aangezien Melissa en James (vertrekken morgen na vier maanden werken elders in Zambia) liever souveniers dan halve flessen zonnebrand creme, malariapillen en oude kleding mee naar huis willen nemen, hebben zij met gretigheid gebruik gemaakt van die mogelijkheid. Zelf een leeg blikje frisdrank leverde nog iets op. Erg vermakelijk om te zien, maar zo onderhandelen kost ook wel heel erg veel tijd.

Nou goed, ik wilde eigenlijk vanmiddag doorgaan naar Simonga (zie www.sourceconnection.nl), maar hoorde (van een meisje hier die er net geweest was) dat er morgen een meisje haar 'coming of age' heeft, dus zoals het er nu naar uitziet zal ik morgen gaan. Vanavond nog maar even lekker Livingstone verkennen, genieten van de braai bij het hostel en vertalingen regelen (met natuurlijk twee minuten stilte tussendoor - raar om voor het eerst sinds jaren niet op de dam te staan)

Geniet van het lekkere weer dit weekend en tot binnenkort !